ตอนที่ผมกินราเม็ง(ปกแข็ง)

ตอนที่ผมกินราเม็งอยู่นั้น
เด็กหญิงบ้านข้างๆ กำลังสีไวโอลิน ส่วนเด็กชายเมืองข้างๆ กำลังหวดลูกเบสบอล
ตอนที่ผมกินราเม็งอยู่นั้น
เด็กหญิงในเมืองถัดไปกำลังทำขนม ส่วนเด็กชายในประเทศติดกันปั่นจักรยาน
ขณะที่เด็กหญิงในประเทศถัดออกไปกำลังปั๊มน้ำ และเด็กชายในประเทศไกลออกไปอีกจูงวัวของเขา
...
ในขณะที่เราใช้ชีวิตของเราอยู่นั้น
เด็กคนอื่นๆ ในโลกนี้ทำอะไรกันอยู่ พวกเขามีชีวิตอย่างไรและเผชิญอะไรอยู่บ้าง
...
“ตอนที่ผมกินราเม็ง” เป็นผลงานนิทานภาพ โดย “ฮาเซงาวะ โยชิฟุมิ”
เล่าเรื่องแบบร้อยเรียงต่อเนื่องกันไป จากตัวผมที่กำลังกินราเม็ง ไปถึงเด็กบ้านข้างๆ เด็กข้างบ้านของบ้านข้างๆ เด็กบ้านถัดไป เด็กในเมืองถัดไป เด็กในประเทศเพื่อนบ้าน และประเทศถัดจากนั้น ไปจนถึงเด็กในประเทศข้ามเขาไปไกลโพ้น
เป็นนิทานที่ “น้อยแต่มาก” ด้วยเรื่องเล่าเรียบง่ายทว่าทรงพลัง ด้วยการพาเด็กๆ ออกจากห้องเล็กๆ ออกจากโลกใบเล็กๆ ของตัวเอง ไปทำความรู้จักเด็กคนอื่นๆ บนโลก พวกเขาทำอะไรกันอยู่ กำลังเรียน กำลังเล่น กำลังทำงาน หรือล้มฟุบนอนนิ่งไป
เด็กคนอื่นๆ ที่อาจไม่ได้มีชีวิตแบบเดียวกับเรา แต่ก็มี “ชีวิต” เหมือนกันกับเรา
…
“ฮาเซงาวะ โยชิฟุมิ” เขียนหนังสือเล่มนี้ด้วยความหวังถึงโลกที่สงบสุขสำหรับเด็กทุกคน
และโลกแบบนั้นจะเกิดขึ้นได้ก็เริ่มจากการที่เรามีดวงตาและหัวใจที่จะมองให้ “เห็น” ชีวิตอื่นๆ นอกเหนือไปจากตัวเอง
นี่คือหนังสือที่ไม่เพียงเหมาะกับเด็กผู้จะเป็นประชากรโลกยุคใหม่ แต่ยังเหมาะสำหรับทุกคนที่มีชีวิตอยู่บนโลกอันหลากหลายใบนี้ด้วย
เพราะในโลกกว้างที่หดแคบลงทุกทีนี้ไม่ได้มีแค่ตัวฉัน แต่ยังมีเธอ และมีคนอื่นๆ อีกมากมาย
...
ความคิดเห็นคุณแม่ชาวญี่ปุ่น

เป็นหนังสือที่ฉันเลือกอ่านหลังจากเห็นรีวิวของหลายๆ คนค่ะ
ในชั่วขณะที่เราใช้ชีวิตปกติแบบไม่ได้คิดอะไรอยู่นี้ ก็ยังมีคนที่ทุกข์ยากอยู่ทั่วโลก
ตอนที่ลูกสาววัย 6 ขวบของฉันอ่านเล่มนี้เองคนเดียว แกถามว่า “ทำไมเขาถึงล้มฟุบไปล่ะคะ”
จากนั้นฉันจึงอ่านให้ลูกฟังพร้อมกับอธิบายไปด้วย
โดยคิดว่าลูกก็คงรู้สึกบางอย่างในแบบของเด็กๆ
แต่พอได้เห็นคำขอพรวันทานะบาตะของลูกแล้วทำให้รู้ว่า แกรับรู้ได้ลึกซึ้งจนจับใจฉันทีเดียว
แกเขียนว่า “ขอให้ทุกคนบนโลกนี้สงบสุข”
หนังสือเล่มนี้ทำให้ลูกสาวป.1 ของฉันนึกถึงคนทั่วโลกได้แบบนี้ ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ
- คุณซุสุมาม่า วัย 30 จากโอซาก้า คุณแม่ของลูกสาววัย 6 ขวบ –

----
หนังสือเล่มนี้เล่าเรื่องว่า ในตอนที่ “ผม” กินราเม็งอยู่นั้น เด็กๆ ในบ้างข้างๆ เมืองข้างๆ ไปจนถึงประเทศของประเทศข้างๆ ทำอะไรกันอยู่
ตัวเนื้อเรื่องมีไม่มากนะคะ แต่ภาพกระทบใจ
ตอนที่เห็นภาพเด็กผู้ชายล้มฟุบ เด็กๆ ญี่ปุ่นคงคิดสงสัยกันว่าทำไมเขาถึงล้มลง
เวลาเห็นภาพสงครามในข่าวเรารู้สึกเจ็บปวดใจก็จริง แต่ปกติก็จะหลงลืมมันไปในที่สุด แล้วตอนนี้ ในเวลานี้ เด็กๆ ในประเทศห่างไกลออกไปทำอะไรกันอยู่นะ
ฉันคิดว่าหนังสือเล่มนี้จะช่วยกระตุ้นให้เด็กได้ลองคิดเรื่องความสงบสุขและสันติภาพค่ะ
- คุณจิกโกะ วัย 30 จากโตเกียว คุณแม่ของลูกสาววัย 5 ขวบ และลูกชายวัย 1 ขวบ -